Zelfvertrouwen

In de VKBanen (nr. 191, 16/02/10) van deze week stond een interessant artikel over zelfvertrouwen. Ik stak er het volgende van op:

Zelfvertrouwen is een combinatie van vaardigheid en waardigheid.

Je kunt het zelfvertrouwen opkrikken door vooral de nadruk te leggen op het ontwikkelen van vaardigheden. Deze aanpak brengt echter risico's met zich mee. Het kan ervoor zorgen dat je een egotripper wordt; je bent vooral bezig met vissen naar waardering en complimenten. Doordat je slecht tegen kritiek kan, worden waardevolle kansen om te leren gemist. Ironisch genoeg kan zo'n benadering je zelfontplooiing dus juist in de weg staan.

Je kunt ook zelfvertrouwen laten toenemen door bewust te worden van je waarde als mens. Dat wil zeggen: het besef dat je waarde los staat van wat je kunt, doet of hebt. Het eenzijdig benadrukken hiervan heeft echter ook zo z'n valkuilen. Je kunt je namelijk gaan verbeelden dat je meer waard bent dan anderen en daarom recht heb op een speciale behandeling. Of je vervalt in een soort passiviteit. Want waarom zou je nog iets tot stand brengen, als je vindt dat dat toch niets toevoegt aan je waarde als mens?

Uiteindelijk gaat het erom een balans te vinden tussen vaardigheid en waardigheid. Dat kan door doelen vast te stellen die op zichzelf waardevol zijn. Je bent dan niet zozeer bezig voor je ego, maar je draagt gewoon je steentje bij. Je richt je meer op het proces dan op de uitkomsten. En mocht je je doel niet bereiken, dan beschermen de ideeën over waardigheid je tegen een verlies van zelfvertrouwen.

Terwijl ik bovenstaande alinea opschrijf, moet ik denken aan een vers uit de Bhagavad Gita¹:

Doe standvastig wat moet verricht;
Slaag je of faal je, houd evenwicht,
O Dhananjay, en wees onthecht:
Die kalmte is yoga², naar men zegt.

Het originele artikel uit de VKBanen is te lezen op:


http://www.hartenziel.nl/artikel/Hup_zelfvertrouwen_


_________________________________________

¹Vers 2.48 uit de Bhagavad Gita (berijmd en toegelicht door Hendrik van Teylingen).
²Met 'yoga' wordt in dit verband bedoeld: het besef dat je in feite één bent met al wat er bestaat. De yogafilosofie gaat ervan uit dat het ontbreken van dit besef de bron is van al het lijden.