Omgaan met boosheid

In de Trouw van vandaag staat een heel goed artikel over boosheid. In het artikel komt therapeute Riekje Boswijk-Hummel aan het woord. Zij is de auteur van het pas verschenen boek ’Boos - boosheid erkennen, begrijpen, loslaten’. Boswijk meent dat het een misvatting is te denken dat een ruzie de lucht klaart en dat boosheid uiten oplucht. Zij stelt dat er niets goeds voortvloeit uit ruzie maken en je boosheid eruit gooien. Integendeel, het richt alleen maar schade aan. Uiteraard stelt Boswijk niet voor dat je je boosheid voortaan maar moet onderdrukken en dat je alles maar met de mantel der liefde moet bedekken. Wat zij propageert is een meer constructieve manier om met je boosheid om te gaan.

In haar aanpak gaat het erom dat als je boos bent, je eerst een time-out neemt en jezelf afvraagt wat je nu zo boos maakt. Probeer er achter te komen wat de onderliggende pijn is. Zodoende kun je proberen de boosheid los te laten. Je doel hoef je natuurlijk niet los te laten, maar als je niet meer wordt beheerst door boosheid, ben je in staat je belangen in alle rust - en zonder schade aan te richten - te behartigen.

Heel mooi zijn de volgende passages in het artikel waarin Boswijk het volgende over haar benadering zegt:
„Wat mijn benadering anders, misschien ’boeddhistisch’ maakt, is dat ik veel nadruk leg op de onderlinge afhankelijkheid van mensen. Je kunt heel hard staan schreeuwen wat jij allemaal wilt en waar jij recht op hebt, en dan kun je je heel krachtig voelen, maar je bent en blijft afhankelijk van de ander. Die moet immers willen toegeven en zeggen: ’Oké, ik begrijp je’. Of: ’Oké, dat doe ik voor je’. Het is belangrijk je te realiseren: ik kan wel iets willen, maar het is niet vanzelfsprekend dat die ander daarin meegaat.”

„Het gaat mij bovenal om goed kunnen samenleven. Want als je denkt in termen van winnen en verliezen, als je er op uit bent discussies of ruzies te ’winnen’, dan verlies je op den duur toch – omdat je de ander verliest.”

Toevallig kwam dit onderwerp gisteren tijdens de yogales ook ter sprake. Mijn yogaleraar leest aan het begin van de les altijd een tekst ter overweging voor. De strekking ervan was eigenlijk hetzelfde als die van het artikel.


_________________________________________

Eveline Brandt, 'Een woede-aanval lucht nooit op' Trouw 26 juni 2010