Eerder schreef ik op dit blog over het boek van David Sinclair (zie Lifespan: The Information Theory of Aging). In dit boek betoogt Sinclair dat het in theorie mogelijk moet zijn om het verouderingsproces te stoppen en zelfs terug te draaien. Sommigen (waaronder eerlijk gezegd ook ikzelf) worden heel enthousiast van dit idee. Veel anderen stuit het juist zwaar tegen de borst. Dat is begrijpelijk, want men kan legitieme bedenkingen tegen het anti-verouderingsstreven aanvoeren. Hierbij kun je denken aan vragen zoals:
• Geeft de kortstondigheid van het bestaan niet juist zin en betekenis aan het leven?
• Als oudere generaties niet op een gegeven moment het veld ruimen voor jongere generaties, ontstaat er dan geen algehele stagnatie in de samenleving?
• Als iedereen heel lang blijft leven – honderden jaren of misschien zelfs langer – ontstaat er dan geen overbevolking?
• Wordt langlevendheid niet iets wat straks alleen de rijken zich kunnen veroorloven?
• Wat te denken van dictators die eindeloos aan de macht blijven?
• Waarom tijd, geld en moeite besteden aan anti-verouderingsonderzoek, zijn er geen dringendere zaken die onze aandacht behoeven?
Op deze vragen wordt in het (Engelstalige) artikel 6 Pros and Cons of Immortality: The Ethics of Life Extension uitvoerig ingegaan. Naar mijn idee worden er steekhoudende argumenten tegen deze bedenkingen ingebracht. Nu is het wel zo dat ik zeer positief tegenover anti-veroudering sta, dus wellicht ben ik daardoor onvoldoende kritisch. Dus mocht je denkfouten in het artikel opmerken, of bekend zijn met wetenschappelijke studies die de argumenten van de schrijver ondergraven, voel je dan vrij om te reageren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten